Team van TU Delft presenteerde ontwerp Hyperloop-capsule (video)

De buizen van de Hyperloop staan onder lage druk, waardoor de luchtweerstand zo laag is dat er bijna met de snelheid van het geluid kan worden gereisd.  Zo zal het mogelijk zijn om binnen een half uur van Amsterdam naar Parijs of Berlijn te reizen. Tijdens het transport worden geen broeikasgassen uitgestoten. Tim Houter, team captain van Delft Hyperloop: “De transportsector is één van de allergrootste energieverbruikers ter wereld. Innovatie is lange tijd ver te zoeken geweest. Daar moet verandering in komen. De Hyperloop moet na de boot, de auto, de trein en het vliegtuig de vijfde vorm van transport worden.”

Het Delftse ontwerp

De uitwerking van het Hyperloop-concept is volgens Elon Musk een capsule met aan de voorkant een grote compressor om de lucht uit de buis op te zuigen waardoor de luchtweerstand nog lager wordt. Deze lucht wordt onder de capsule uitgeblazen zodat de capsule op een luchtkussen zweeft. Hierdoor is er geen mechanisch contact, wat slijtage en onderhoud aan de buis en de capsules minimaliseert. De capsule wordt op het station geaccelereerd, waarna deze naar het volgende station zweeft en daar weer wordt afgeremd. Dit is mogelijk omdat de luchtdruk in de buis zo laag is, dat er bijna geen luchtweerstand ontstaat. Bij het afremmen wordt weer energie teruggewonnen, wat het Hyperloop-transport zeer energie-efficiënt maakt.

Om de lucht echter hard genoeg onder de capsule uit te blazen om het zweven mogelijk te maken, is een compressor nodig. Die heeft de nodige nadelen want het energieverbruik is hoog en er zijn goedkopere systemen voor de aanleg van een Hyperloop-traject mogelijk. Delft Hyperloop heeft daarom gekozen voor een ontwerp van een capsule met een aerodynamische vorm en een elektrodynamische ophanging. Om de capsule in de tunnel te laten zweven heeft het Delftse team gekozen voor permanente magneten. Als deze magneten, die onder de capsule zijn geplaatst, boven een geleidende plaat van bijvoorbeeld aluminium bewegen, gaat de capsule vanzelf zweven. Dit minimaliseert het energieverbruik en de aanlegkosten van het traject. Ook in het Delftse ontwerp is geen mechanisch contact, wat betekent dat wanneer de Hyperloop-trajecten eenmaal zijn aangelegd, er nauwelijks tot geen onderhoud nodig is.