17 okt. 2019
2 minuten
Elektrische auto’s lijken de oplossing te zijn voor onze klimaatproblemen betreft uitstoot. Metabolic, Copper8 en het Centrum voor Milieuwetenschappen van de Universiteit Leiden vroegen zich af hoeveel kritieke metalen er nodig zijn om de vraag naar elektrische auto’s aan te kunnen en of de beschikbaarheid van deze metalen voldoende is om in onze vraag te voorzien.
De conclusie uit het rapport Metaalvraag van Elektrisch Vervoer is dat we meer dan ons ‘eerlijk’ deel aan kritieke metalen nodig hebben. Onder de kritieke metalen worden nikkel, praseodymium, neodymium, kobalt, dysprosium en lithium verstaan. Sommige van deze metalen (neodymium, dysprosium en praseodymium) zijn ook nodig voor de productie van zonnepanelen en windmolens. Door de schaarste van deze metalen ontstaat er spanning tussen verschillende duurzame oplossingen.
Berekeningen uit het rapport tonen aan dat het aantal elektrische auto’s zal toenemen van zo’n 29.000 in 2020 tot 414.000 in 2030. In 2030 hebben we meer dan één procent van de huidige wereldwijde jaarproductie nodig van de metalen praseodymium, neodymium, kobalt, dysprosium en lithium. Dat is meer dan het Nederlandse aandeel van het wereldwijde wagenpark (0,9%) of het Nederlandse aandeel van de wereldwijde bevolking (0,2%). Tussen 2020 en 2030 neemt het jaarlijkse groeipercentage in de behoefte van de kritieke metalen toe met 33-40 procent.
Het is echter zeer complex om de productie van deze kritische metalen op te schalen. Het kost veel tijd, vraagt grote investeringen en niet alle theoretische reserves zijn technisch of economisch winbaar. Daarbij zijn elf landen samen verantwoordelijk voor 72 tot 94 procent van de huidige wereldproductie van de kritieke metalen. Dit maakt de toelevering gevoelig voor geopolitieke ontwikkelingen.
In het rapport wordt aangegeven dat er op tijd moet worden begonnen met opschaling, omdat de kritieke metalen anders schaars zullen worden. Schaarste leidt weer tot toenemende competitie. Met tekortkomingen in de toevoer van kritieke metalen zal de ontwikkeling van elektrisch vervoer vervolgens vertragen.
Oplossingen
In het rapport worden drie mogelijke oplossingen genoemd om de vraag naar kritieke metalen te beperken, uitgaande van elektrische auto’s als technologie.
- 1. Batterij-innovatie
- Om de afhankelijkheid van de kritieke metalen te beperken, kunnen deze worden vervangen door andere metalen. Dit is technisch gezien op korte termijn alleen niet reëel stelt het rapport.
- 2. Kleinere accu’s
Elektrische auto’s met een kleiner bereik hebben minder metalen nodig voor de accu. De effectiviteit van deze maatregel isechter beperkt,omdat er nog steeds metaal nodig is voor de elektromotor. - 3. Minder voertuigen
- De laatste oplossing heeft vooral veel maatschappelijk draagvlak nodig. Door voertuigen effectiever te gebruiken, zijn er minder nieuwe voertuigen nodig, waarmee de behoefte aan kritieke metalen afneemt.
Daarnaast worden nog enkele aanbevelingen gedaan in het rapport. Zo kan er worden ingezet op andere mobiliteitsconcepten. Denk hierbij aan het stimuleren van reizen met de trein en het gebruik van deelauto’s. Daarnaast is het van belang dat er wordt gekeken naar mogelijkheden voor recycling van batterijen om de vraag naar kritieke metalen te verminderen. Op Europees niveau kan worden gekeken naar de ontwikkeling van nieuwe batterijtypes.