Blog Rolf Elling: ‘Nog niet aan de thee’

Allereerst zie je dat er wordt gestaakt bij bedrijven die veel medewerkers in dienst hebben en waar veel productiewerk is. Binnen de kleinere, in omvang, en vaak familiebedrijven zie je de bereidheid om het werk tijdelijk neer te leggen, veel minder.

 

Vaak hebben dit soort bedrijven en ondernemers het allemaal piekfijn voor elkaar, zoals het zelf invullen van werktijden, gebruik maken van de mogelijkheid tot het wekelijks opnemen van een oppas vader/moederdag, het zijn zo maar twee voorbeelden. Anders is het bij bedrijven waar de prikklok nog ‘heerst’ en elke pauze bij wijze van spreken telkens weer in drievoud moet worden aangevraagd. En dan gaat ook nog de korte koffie of theepauze van de daadwerkelijk werktijd af. Tja, de contrasten zijn groot, ook anno 2018 nog. Bij de werknemers die onder een dergelijk ‘bewind’ zitten, kan ik mij de inzet van het stakingsmiddel wel voorstellen.  

 

Maar dat het ook anders kan, lijkt me duidelijk. Het is in mijn optiek een kwestie van goed ondernemerschap en medewerkers vertrouwen geven. Dat kan, zeker weten. Dat dit geen automatisme is, is mij ook duidelijk. Dit creëer je ook niet van de ene op de andere dag. De werksfeer moet er naar zijn en de ondernemer moet beschikken over voldoende sociale skills.  

 

De vraag is ook of het middel om te gaan staken wel leeft bij bedrijven. Ook dan zie je dat bij het ene bedrijf nauwelijks animo is terwijl bij een ander bedrijf het veel meer leeft. Een ding is echter duidelijk: de partijen, de ondernemersorganisaties en de vakbonden, zijn nog niet toe aan de thee. 

 

Rolf Elling, hoofdredacteur

 

Reageren?
E-mail: rolfelling@vraagenaanbod.stijlgenoten.nl
Twitter: @VenA_Rolf
Facebook: www.facebook.com/vraagenaanbod